Arsenije ne spada u najveće igrače koje je je Jugoslavija imala, ali svakako je bio jedan od zabavnijih. Kršan momak, sjajnih fizikalija, belog pramena u kosi i nešto lošije tehnike, Arsenije ostaje u pamćenju kao član Partizanove trofejne generacije, koja je bila predvođena Kićanovićem i Dalipagićem krajem sedamdesetih i početkom osamdesetih godina prošlog veka. Sa njima će osvojiti dva Kupa Radivoja Koraća, dva prvenstvena naslova i jedan domaći Kup. Pešić je uglavnom igrao na poziciji današnje “četvorke”, a karakterisalo ga je neobično izvođenje slobodnih bacanja, koja je šutirao sa rukama potpuno iza glave. Na um su mu padale čudne stvari; jednom je uhvatio loptu pod protivničkim košem i visoko je zavitlao, saigrači, sudije i protivnici, zbunjeno su gledali dok je lopta padala; na drugom kraju terena uhvatio je – Pešić – i dao koš. Najbolje sezone u karijeri Arsenija Pešića su njegove poslednje u Partizanu. Nakon sezone 1984-85 igra u Italiji, zatim za beogradski IMT, sa kojim osvaja Kup Jugoslavije 1987. godine. Još nastupa za tuzlansku Slobodu, i za Vojvodinu iz Novog Sada, sa kojom će odigrati svoju poslednju prvoligašku sezonu 1988-89.
SEZONA UTAKMICE POENI PROSEČNO
1977-78 16 42 2.6
1978-79 20 262 13.1
1979-80 10 188 18.8
1980-81 22 281 12.8
1981-82 30 338 11.3
1982-83 2 39 19.5
1983-84 25 396 15.8
1984-85 28 535 19.1
1988-89 6 26 4.3
