Boem i rekorder koji je 13 sezona nosio dres Partizana!

LEGENDA KOJA NE SME DA SE ZABORAVI

Košarkaški klub Partizan odavno je stekao status velikog kluba sa pregršt trofeja i legendi. Ipak, kako decenije prolaze, poneko veliko ime se zaboravi. Naročito kod mlađih generacija, ovaj tekst ima za cilj da vas podseti na jedno veliko ime u istoriji kluba iz Humske. U pitanju je Miloš Bojović, čovek koji je dres Partizana nosio punih 13 sezona (1957-1969), najviše u istoriji kluba, a postigao je ukupno 3.894 poena. Rođen je 1938. godine u Prištini, a koliki trag je ostavio u jugoslovenskoj košarci najbolje svedoče podaci koji se mogu pronaći na sajtu OKK Beograda odakle smo i preuzeli najzanimljivije delove.

Na samom početku Drugog svetskog rata, Nemci su zarobili Miloševog oca i deportovali ga u zarobljeništvo u logor u Nemačkoj, gde je ubijen 1944. godine i tamo sahranjen. Mnogo godina kasnije, 90-ih godina, Miloševa sestra Draginja je pronašla očev grob i to je prvi i jedini put da je neko od porodice bio na njegovom grobu. Miloševa tetka Petrana, kasnije Luković, kao učesnik NOR-a, bila je zarobljena i odvedena u logor na Banjici, gde je dočekala oslobođenje.

Majka Ljubica je kao domaćica ostala sa četvoro male dece i bez ikakvih sredstava za život, i od tada, pa sve dok se deca nisu osamostalila, Miloševa porodica je živela u izuzetno teškim materijalnim uslovima. Zbog toga su i Miloš i brat Petar morali da počnu da rade i zarađuju i pre punoletstva. Osnovnu školu Miloš je završio u Prištini.

Jedno kraće vreme porodica odlazi da živi u Kragujevac 1952. godine kod tetke Petrane koja se udala, a zatim se svi preseljavaju u Beograd 1954 godine, u manji stan na Crvenom krstu, u tada Bojanskoj ulici (sada ulica Bate Živojinovića). U toj ulici je tada živeo i Bata Živojinović, i Miloš i Bata su od tada pa do Miloševe smrti, drugovi i prijatelji.

Pored Bate, Miloš se na Crvenom krstu još kao mladić upoznaje sa Radivojem Koraćem – Žućkom i njihovo druženje se nastavlja i kada obojica postaju košarkaši, iako u različitim klubovima. U Beogradu Miloš završava gimnaziju i već tada počinje da trenira košarku, kao 16-togodišnjak 1954. godine u juniorskoj ekipi Partizana.

Najtalentovaniji u generaciji igrača koja je nastupala 1956. godine i koju je trenirao Miodrag Mija Stefanović. Bira broj 12 jer je isti nosio Branko Radović (kasnije tvorac Splitske Jugoplastike), koga je obožavao i bio mu je idol na neki način i baš njega je Miloš i zamenio u timu Partizana. Jedna od legendi Jugoslovenske košarke Aleksandar Saša Gec mu je proricao svetlu košarkašku budućnost.

Reprezentacija Jugoslavije Evropsko prvenstvo 1963: Daneu, Basin, Nikolić, Bojović, Ražnatović, Kasun, Gordić, Korać, Đurić, Logar, Rajković, Petričević (Foto: OKK Beograd.rs)

Od 1957. godine pa do kraja igračke karijere 1969. godine, Miloš je bio standardni igrač Partizana punih 13 sezona, odigrao je 202 ligaške utakmice i postigao na njima 3.894 koša. Bio je tri puta prvi strelac Partizana (1962, 1963. i 1964.).

Malo je poznato da Miloš Bojović i dan-danas drži rekord u Partizanu po broju poena datim u jednoj utakmici. To se dogodilo 1964. godine na utakmici sa Slovanom iz Bratislave, kada je dao 59 poena. Drugi i treći su Dalipagić i Kićanović. Trenirali ga Mirko Marjanović, Božidar Munćan, Borislav Ćurčić, Aca Nikolić. .

Miloš je bio izraziti košgeter, igrao je kombinaciju beka i krila. Bio je dvoruk igrač, a koševe je davao uglavnom iz skok-šuta. Jednostavno ubitačan strelac. U to vreme je važio za čoveka sa puno kontrasta u svojim postupcima, talenat kakav se retko sreće, smeje se, sleže ramenima, ide na pripreme da bi ga sledeći dan vratili zbog nediscipline. Nadimak „Boem“ Miloš je stekao još tokom bavljenja sportom, što ga je često koštalo reprezentativnog dresa, naročito kod strogog Ace Nikolića.

Tekst preuzet sa portala Maxbet sport